نکات ICU و مراقبتهای ویژه بحرانی دکتر سیامک نورالهی متخصص طب پیشگیری

نکات ICU و مراقبتهای ویژه بحرانی عبارتند از:

  1. هایپرگلیسمی در بیماران بدحال شایع است و به طور مستقل با افزایش مرگ و میر ICU مرتبط است.  2. داروهای خوراکی و درمان های تزریقی غیرانسولینی نباید برای درمان هیپرگلیسمی در بیماران بدحال استفاده شود.  3. انفوزیون انسولین داخل وریدی ایمن ترین و موثرترین راه برای درمان هیپرگلیسمی در بیماران بدحال است.  4. ضعف اکتسابی ICU سندرمی است که با ایجاد ضعف عضلانی منتشر عمومی پس از شروع بیماری بحرانی مشخص می شود و با تست های استاندارد عملکردی عضلانی تعریف می شود.  5. اعزام زودهنگام بیماران بدحال ایمن، امکان پذیر است و می تواند نتایج کوتاه مدت از جمله وضعیت عملکردی را بهبود بخشد.  6. نظارت و مدیریت دلیریوم بسیار مهم است زیرا یک عامل خطر قوی برای افزایش زمان تهویه مکانیکی، طول مدت بستری در بخش مراقبت‌های ویژه و بیمارستان، هزینه بستری شدن در بیمارستان، اختلالات شناختی طولانی‌مدت و مرگ‌ومیر است.  7. داروهای روانگردان، و به ویژه بنزودیازپین ها، ممکن است به هذیان کمک کنند.  8. در بیماران هذیان، درمان دارویی باید تنها پس از توجه کافی به اصلاح عوامل کمک کننده قابل تغییر استفاده شود.  بسته ABCDEF (توجه به بی‌دردی، آزمایش‌های بیداری و تنفس، انتخاب آرام‌بخش مناسب، نظارت و مدیریت دلیریوم، ورزش اولیه و درگیری خانواده) توصیه می‌شود و با نتایج بهبود یافته از جمله کاهش هذیان همراه است.  9. بی دردی ناکافی در ICU شایع است و اثرات مخربی بر بیماران دارد.  10. بیماران بدخیم اغلب در برابر عوارض جانبی نامطلوب و مسمومیت ناشی از داروهای ضددرد مخدر و غیرافیونی آسیب پذیر هستند.  11. ارتباطات اولیه، با کیفیت بالا و بین رشته ای، تصمیم گیری مشترک در مورد مراقبت های پایان عمر در ICU را بهبود می بخشد.  12. هنگامی که موارد دشوار باعث ناراحتی اخلاقی و/یا درگیری در بین اعضای خانواده یا اعضای تیم می شود، برای کاهش این مسائل یک مشاوره اخلاقی در نظر بگیرید.  13. تهویه حفاظتی ریه کمتر از فشارهای ریوی بر اساس حجم هدایت می شود.  به حداقل رساندن حجم و فشار برای یک استراتژی تهویه محافظ ریه ضروری است.  14. مدیریت تعاملات بیمار و ونتیلاتور برای نتیجه بسیار مهم است.  هرچه کنترل بیشتری در طول تهویه کمکی به بیمار داده شود، همزمانی بیمار و ونتیلاتور بیشتر است.  15. تعریف کانول بینی با جریان بالا (HFNC).  اکسیژن درمانی HFNC از یک مخلوط کن هوا/اکسیژن، مرطوب کننده فعال، لوله گرم شده و یک کانول بینی با قابلیت جریان بالا استفاده می کند (شکل 9.1).  HFNC گاز گرم و مرطوب شده کافی را در جریان تا 60 لیتر در دقیقه تحویل می دهد.  کانول سنتی اکسیژن به دبی 6 لیتر در دقیقه محدود می شود زیرا جریان های بالاتر تحمل نمی شود.  با توجه به تهویه گاز و طراحی شاخک ها، HFNC در جریان های بالا راحت است.  16. جمعیت بیمارانی که بیشترین سود را برای استفاده از NIV دارند.  قوی ترین شواهد برای استفاده از NIV برای بیماران مبتلا به تشدید بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) است.  برای چنین بیمارانی، استفاده از NIV یک مزیت مرگ و میر با خطر نسبی 0.56 دارد(95% فاصله اطمینان (CI): 0.38-0.82)، که به معنی عدد مورد نیاز برای درمان (NNT) 16 است. استفاده از NIV برای ادم ریوی حاد کاردیوژنیک با خطر نسبی 0.64 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.45-0.90) همراه است.  یک NNT 16. شواهد موجود همچنین از مزایای مرگ و میر برای NIV در بیماران مبتلا به نارسایی حاد تنفسی پس از عمل (NNT 11) و پیشگیری از نارسایی حاد تنفسی پس از انقباض (NNT 12) پشتیبانی می کند.  17. استفاده از کانول بینی با جریان بالا بلافاصله بعد از لوله گذاری ممکن است خطر لوله گذاری مجدد را در بیمارانی که در ICU باقی می مانند و در معرض خطر نارسایی تنفسی مکرر هستند کاهش دهد.  18. هدف اولیه مانیتورینگ همودینامیک ارزیابی توانایی سیستم قلبی عروقی در رساندن اکسیژن به اندام ها و بافت های محیطی برای برآوردن نیازهای متابولیک است.  19. پاسخدهی مایع به افزایش حجم ضربه در پاسخ به چالش مایع اشاره دارد.  روش‌های مورد استفاده برای پیش‌بینی پاسخ‌دهی مایع شامل تست بالا بردن غیرفعال پا و همچنین فشار سیستولیک، فشار نبض و تغییر حجم ضربه است.  20. پیش آگهی عصبی پس از ایست قلبی به ترکیبی از تاریخچه ایست، معاینه بالینی، ویژگی های الکتروانسفالوگرافی، پتانسیل های برانگیخته و یافته های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی بستگی دارد.  عمق مدیریت دما همچنین می تواند تأثیر عمده ای بر نحوه استفاده از این ابزارها برای ایجاد پیش آگهی داشته باشد.  21. سونوگرافی نقطه مراقبت توسط متخصصان یک ابزار حیاتی در ارزیابی سریع بیماران بدحال است که با شوک، نارسایی تنفسی یا ایست قلبی مراجعه می کنند.  22. PVAD ها عملکرد قلب را با تخلیه یک بطن نارسا بهبود می بخشند، در نتیجه استرس دیواره بطن و مصرف اکسیژن را کاهش می دهند و فشار پرفیوژن سیستمیک را برای حفظ پرفیوژن اندام انتهایی افزایش می دهند.  23. PVAD های سمت چپ به یک بطن راست با عملکرد خوب نیاز دارند (در غیر این صورت حمایت دو بطنی نشان داده شده است)، هیچ مدرکی دال بر اختلال تنفسی و آناتومی ساختاری که قابل جاگذاری است نیاز دارند.  24. IABP با افزایش فشار خونرسانی در طول دیاستول، جریان خون کرونر را بهبود می بخشد.  25. مزیت اصلی IABP ممکن است کاهش مصرف اکسیژن میوکارد از طریق کاهش فاز انقباض ایزوولومیک سیستول باشد.  26. شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد IABP نتایج را در انفارکتوس میوکارد که با شوک کاردیوژنیک پیچیده است، بهبود می بخشد.  نشانه هایی وجود دارد که مدیریت عوارض مکانیکی انفارکتوس میوکارد مانند پارگی عضله پاپیلاری همراه یا پارگی تیغه بطنی ممکن است نشانه ای برای IABP باشد.  27. ECMO روشی برای تأمین اکسیژن موقت، تهویه و پشتیبانی گردش خون برای بیماران مبتلا به بیماری های ریوی یا قلبی است.  28. ECMO با بای پس قلبی ریوی یکسان نیست زیرا ECMO مخزنی برای مایع اضافی ندارد، هیچ پمپی برای تجویز کاردیوپلژی وجود ندارد و حفره های قلب در حین کانولاسیون محیطی ECMO تخلیه نمی شوند.  29. VA ECMO در درجه اول از نارسایی قلبی ریوی پشتیبانی می کند در حالی که VV ECMO فقط از ریه های نارسا پشتیبانی می کند.  30. اگر نوک ETT در دید نیست، هرگز یک ETT استایلت شده را در مقابل مقاومت فشار ندهید.  31. اکثر ETT ها دارای یک علامت قابل شناسایی در فاصله 1 تا 2 سانتی متری کاف هستند.  حفظ نمای ویدیویی دهانه گلوت در حین قرار دادن ETT و قرار دادن این علامت روی تارهای صوتی از لوله گذاری ساقه اصلی محافظت می کند (و عملاً در برابر لوله گذاری مری تضمین می کند).  32. انسداد راه هوایی فوقانی را می توان با هوای مرطوب و به دنبال آن اپی نفرین راسمیک، هلیوکس و در نهایت با قرار دادن راه هوایی جراحی در صورتی که باز بودن راه هوایی از طریق مسیر حنجره تامین نشود، برطرف کرد.  33. خونریزی از محل تراکئوستومی 48 ساعت پس از عمل، همیشه باید به بررسی تشکیل فیستول نای شریانی بپردازد.34. در مواقعی که مشکوک به ذات الریه آتیپیک یا ارتشاح غیرقابل حل وجود دارد، باید شستشوی برونش آلوئولار در نظر گرفته شود.  35. برونکوسکوپی ارزش محدودی در تشخیص پنومونی بینابینی ایدیوپاتیک دارد.  36. ورزش درمانی مزایای قابل توجهی در هر دو زمینه حاد و مزمن برای بیماران مبتلا به COPD دارد.  می توان آن را در ICU شروع کرد و به صورت سرپایی در برنامه توانبخشی ریوی رسمی ادامه داد.  37. بسیاری از بیماران مبتلا به COPD و نارسایی حاد تنفسی را می توان با پشتیبانی تهویه غیرتهاجمی حمایت کرد.  با این حال، لوله گذاری در صورت نیاز نسبتا خوب تحمل می شود.  38. پنج علت هیپوکسمی عبارتند از: • عدم تطابق V/Q (تهویه/پرفیوژن) • هیپوونتیلاسیون آلوئولی • شانت: فیزیولوژیک (سطح آلوئولی) و آناتومیک (نزدیک به ریه) • محدودیت انتشار • کسر اکسیژن دمی کم 39. دو روش درمانی اثبات شده  برای کاهش مرگ و میر در بیماران مبتلا به ARDS عبارتند از: • تهویه با حجم جزر و مدی کم (6 میلی لیتر/کیلوگرم وزن بدن از پیش تعیین شده) • موقعیت مستعد 40. مرگ ناشی از هموپتیزی گسترده بیشتر به دلیل خفگی است تا تهوع.  41. آمبولیزاسیون برونش درمان اولیه انتخابی برای اکثر بیماران مبتلا به هموپتیزی عظیم است.  42. یافته های بالینی، از جمله نتایج آزمایشگاهی و EKG، برای تشخیص PE نه حساس و نه اختصاصی است.  سی تی آنژیوگرافی قفسه سینه یا اسکن V/Q برای تایید تشخیص ضروری است.  43. طول درمان در یک PE غیر قابل تحریک در یک بیمار با خونریزی کم خطر حداقل 3 ماه است، با توصیه برای ضد انعقاد مادام العمر و ارزیابی مجدد سالانه خطر در مقابل مزایای ضد انعقاد طولانی مدت.  44. ارزیابی بالینی وضعیت حجم و پرفیوژن در درمان نارسایی حاد قلب غیر جبرانی حیاتی است.  45. تعویض دریچه تنها راه درمان تنگی شدید آئورت علامت دار است.  هیچ گزینه پزشکی موثری نشان داده نشده است.  46. ​​تشخیص آریتمی های ناپایدار همودینامیکی که نیاز به کاردیوورژن/دفیبریلاسیون فوری دارند از ریتم های پایدارتر مهم است.  47. در بیماران مبتلا به ایست قلبی خارج از بیمارستان که ریتم پرفیوژن را بهبود داده اند اما دارای نقص عصبی هستند، نشان داده شده است که هیپوترمی درمانی به طور چشمگیری نتایج را بهبود می بخشد.  48. دیسکسیون آئورت در صورت عدم درمان عوارض و مرگ و میر بالایی دارد و باید در بیمارانی که با شروع حاد درد شدید قفسه سینه، کمر یا شکم مراجعه می کند مشکوک باشد.  49. کلیه بیمارانی که با دیسکسیون آئورت مراجعه می کنند باید بلافاصله توسط جراح معاینه شوند.  کالبد شکافی نوع A نیاز به تعمیر باز اضطراری دارد.  کالبد شکافی نوع B که با ایسکمی اندام انتهایی، پارگی، تشریح یا آنوریسم به سرعت در حال گسترش یا درد غیرقابل درمان یا فشار خون بالا پیچیده می شود، نیاز به جراحی دارد.  در صورت امکان ترمیم اندوواسکولار ارجح است.  50. تامپوناد پریکارد یک اورژانس پزشکی است که بر اساس فیزیولوژی بالینی تشخیص داده می شود و با پریکاردیوسنتز یا زهکشی فوری درمان می شود.  51. پریکاردیت می تواند منجر به تغییرات منتشر موج ST و T در ECG و افزایش خفیف تروپونین بدون بیماری عروق کرونر شود.  52. تشخیص زودهنگام و شروع درمان سپسیس با نتایج بهبود یافته همراه است.53. قبل از دادن آنتی بیوتیک در موارد مشکوک به اندوکاردیت، 2 تا 3 سری کشت خون بگیرید.  54. استرپتوکوک پنومونیه شایع ترین علت مننژیت باکتریایی اکتسابی جامعه باقی می ماند و درمان برای آن باید در رژیم های اولیه آنتی بیوتیک تجربی گنجانده شود.  55. اکثر بیماران قبل از پونکسیون کمری نیازی به سی تی اسکن ندارند.  با این حال، علائم و نشانه‌هایی که نشان‌دهنده افزایش فشار داخل جمجمه‌ای هستند، باید تصویربرداری را ضروری کنند.  آنها عبارتند از: نقایص نورولوژیک با شروع جدید، تشنج با شروع جدید و ادم پاپی.  اختلال شناختی شدید و نقص ایمنی نیز شرایطی هستند که نیاز به بررسی تصویربرداری دارند.  56. تب مقاوم در بین بیماران بدحال علیرغم آنتی بیوتیک های مناسب ممکن است معرفی ضد قارچ را برای عفونت قارچی احتمالی ضروری کند.  57. کاهش باکتری های مقاوم به چند دارو تنها با کاهش مصرف آنتی بیوتیک ها امکان پذیر است، نه با افزایش مصرف.  58. در طول فصل آنفولانزا، تمام افرادی که با بیماری تنفسی در ICU بستری می شوند، باید آنفولانزا فرض شوند و آزمایش و درمان شوند.  59. بیماران مبتلا به آنفولانزا ممکن است دچار عفونت های باکتریایی ثانویه شوند و باید با کشت های معلق سفتریاکسون و وانکومایسین درمان شوند.  60. در بیمار مبتلا به بحران فشار خون بالا (SBP 200 یا DBP 120 میلی متر جیوه)، وجود آسیب حاد اندام انتهایی (مغزی، کلیوی یا قلبی) به منزله «اورژانس فشار خون بالا» است و باید فوراً در مراقبت های ویژه تحت درمان قرار گیرد.  واحد.  61. داروهای ضد فشار خون داخل وریدی قابل تیتراسیون کوتاه اثر مانند نیکاردیپین، کلویدیپین، لابتالول، اسمولول، یا فنتولامین در موارد اضطراری فشار خون بالا برای جلوگیری از آسیب بیشتر اندام انتهایی تجویز می شوند.  62. نارسایی مزمن کلیه بیشتر از آسیب حاد کلیه با کم خونی، هیپوکلسمی، برون ده ادرار طبیعی و کلیه های کوچک کوچک در معاینه اولتراسوند همراه است.  63. در حالی که رنگ کنتراست را می توان با همودیالیز حذف کرد، شواهدی مبنی بر مفید بودن این کار وجود ندارد، شاید به این دلیل که حجم ماده حاجب تجویز شده حداقل است و تحویل ماده حاجب به کلیه تقریباً فوری است.  64. هیپوکالمی می تواند ناشی از مصرف کم پتاسیم، جابجایی پتاسیم درون سلولی، از دست دادن پتاسیم دستگاه گوارش (اسهال) و از دست دادن پتاسیم کلیوی باشد.  هیپرکالمی می تواند ناشی از مصرف زیاد پتاسیم، جابجایی پتاسیم خارج سلولی و دفع کم پتاسیم از کلیه باشد.  65. داروهایی که می توانند باعث هیپرکالمی شوند شامل داروهایی هستند که پتاسیم را از سلول ها آزاد می کنند (سوکسینیل کولین یا به ندرت بلوکرهای b)، داروهایی که سیستم رنین-آنژیوتانسینالدوسترون را مسدود می کنند (اسپیرونولاکتون، مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین، هپارین، یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی).  و آنهایی که تبادل سدیم و پتاسیم را در سلول ها (دیژیتالیس) یا به طور خاص در نفرون دیستال (مهارکننده های کلسینورین، آمیلورید یا تری متوپریم) مختل می کنند.  66. آندوسکوپی فوقانی اولین ابزار تشخیصی است که در بیماران مشکوک به خونریزی دستگاه گوارش فوقانی مورد استفاده قرار می گیرد و می توان از آن برای درمان نیز استفاده کرد.  67. برای خونریزی موضعی دستگاه گوارش تحتانی مقاوم به مداخله آندوسکوپی یا آنژیوگرافی، برداشتن سگمنتال روده درگیر در خونریزی درمان معمول است.  68. برای درمان هپاتیت الکلی شدید باید استروئیدها در نظر گرفته شود.  69. مدیریت خونریزی واریس باید شامل آنتی بیوتیک برای جلوگیری از پریتونیت باکتریایی خود به خود باشد.  70. شایع ترین علت ترومبوسیتوپنی در بخش مراقبت های ویژه ایدیوپاتیک است.71. پلاکت ها فقط باید در شرایط خونریزی فعال، نشانه های یک روش یا مقدار مطلق کمتر از 10000/mm3 تزریق شوند.  72. اگرچه انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) معمولاً با خونریزی یا ناهنجاری های آزمایشگاهی نشان می دهد که نشان دهنده کمبود هموستاز است، انعقاد بیش از حد و تسریع تولید ترومبین در واقع زمینه ساز این فرآیند است.  73. استفاده از فرآورده های خونی در درمان DIC باید برای بیماران مبتلا به خونریزی فعال، کسانی که به روش های تهاجمی نیاز دارند، یا کسانی که در معرض خطر بالای خونریزی هستند، اختصاص یابد.  هپارین، از طریق توانایی خود در کاهش تولید ترومبین، ممکن است در برخی از بیماران مبتلا به DIC و خونریزی که به تجویز فرآورده های خونی پاسخ نداده، مفید باشد.  74. رویکرد فوری به بیمار کما شامل اقداماتی برای محافظت از مغز با تامین جریان خون مغزی و اکسیژن رسانی کافی، معکوس کردن اختلالات متابولیک، و درمان عفونت های احتمالی و ناهنجاری های آناتومیک یا غدد درون ریز است.  75. تشخیص افتراقی برای کما گسترده است و شامل آسیب ساختاری، اختلالات متابولیک و غدد درون ریز، و اختلال عملکرد فیزیولوژیک مغز است.  76. مرگ مغزی از دست دادن غیرقابل برگشت عملکرد مغز و ساقه مغز به دلیل شناخته شده است.  77. مرگ مغزی یک تشخیص بالینی است.  78. وضعیت صرع به تشنجی اطلاق می شود که 5 دقیقه یا بیشتر طول بکشد یا فعالیت تشنجی مکرر که بین آن بهبودی ناقص هوشیاری یا عملکرد وجود دارد.  79. درمان با بنزودیازپین خط اول درمان برای ختم تشنج است.  80. فشار خون در سکته مغزی ایسکمیک حاد نباید درمان شود، مگر اینکه بیشتر از 220/110 میلی متر جیوه یا SBP بیشتر از 185/110 میلی متر جیوه باشد، اگر فعال کننده پلاسمینوژن بافت داخل وریدی تجویز شود.  81. اگر بیمار مبتلا به دلیریوم ترمنس به دنبال بنزودیازپین با دوز کم آرام بخش شد، در تشخیص تجدید نظر کنید.  82. اگر لورازپام داخل وریدی قبل از تأثیر کامل دوز قبلی مجدداً مصرف شود، ممکن است در نهایت منجر به بیش از حد آرام‌بخشی شود ("مجموعه دوز").  83. فقط صدمات درجه دوم و سوم برای محاسبه سطح کل بدن و احیای پارکلند محاسبه می شود.  84. بیماران سوختگی نیاز به احیای تهاجمی مایع با محلول رینگر لاکتات دارند.  85. سطح کف دست خود بیمار معادل 1% سطح بدن است و می توان از آن برای ارزیابی سریع نواحی پراکنده سوختگی استفاده کرد.  86. پاسخ مؤثر به بلایای بزرگ مقیاس، اعم از طبیعی و ساخته دست بشر، به ارتباطات و همکاری گسترده بین سازمان های محلی، ایالتی و فدرال بستگی دارد.  87. عوامل بیولوژیکی و اپیدمیولوژیک آنفولانزا را به بزرگترین تهدید عفونی برای سلامت جهانی تبدیل می کند.  88. علائم استاندارد مرگ در بیماران هیپوترمیک صدق نمی کند - هیچ کس تا زمانی که گرم (.35 درجه سانتیگراد) نمرده است و مرده نیست.  89. هیپوترمی درمانی برای یک بیمار کما به دنبال ایست قلبی و بازگشت گردش خون خود به خود دیگر توصیه نمی شود - برای جلوگیری از هایپرترمی باید دما را هدف قرار داد.  90. در فردی که در یک محیط گرم یا تحت ورزش شدید است که با وضعیت ذهنی تغییر یافته مراجعه می کند، به گرمازدگی فکر کنید.  91. گرمازدگی یک اورژانس پزشکی واقعی است که نیاز به اقدام فوری دارد: تأخیر در خنک کردن باعث افزایش مرگ و میر می شود.92. یک رویکرد استاندارد با تمرکز بر راه های هوایی، تنفس، گردش خون، ناتوانی، قرار گرفتن در معرض، و مشاوره متخصص باید برای همه بیماران بدحال مسموم استفاده شود.  93. مسمومیت با پادزهر باید شناسایی شده و درمان به سرعت آغاز شود.  تمرکز روی سموم می تواند این روند را تسریع کند.  94. آرامبخشی و لوله گذاری در بیمار مسموم با سالیسیلات می تواند پیش درآمدی برای جبران سریع بالینی و افزایش مرگ و میر باشد.  95. تجویز بولوس NAC اضافی یا افزایش انفوزیون 6.25 میلی گرم بر کیلوگرم در ساعت بیش از 21 ساعت ممکن است در یک بیمار سمی استامینوفن مداوم نشان داده شود.  96. الکل های سمی متانول، اتیلن گلیکول، ایزوپروپیل الکل و پروپیلن گلیکول هستند.  آنها مانند اتانول توسط آنزیم الکل دهیدروژناز (ADH) در کبد متابولیزه می شوند.  97. پایه اصلی مصرف الکل سمی شامل محدود کردن میزان متابولیت های سمی تولید شده است، چه از طریق مهار رقابتی ADH توسط فومپیزول یا اتانول، یا با دیالیز در موارد شدید.  98. داروهای قلبی عروقی باید بر اساس ویژگی های آنها، شواهد اثربخشی در شرایط خاص و پاتوفیزیولوژی هر بیمار انتخاب شوند.  99. استفاده از داروهای قلبی عروقی نیاز به نظارت کافی از جمله تله متری مداوم قلب، پایش فشار خون تهاجمی و پالس اکسیمتری مداوم دارد.  100. اگرچه بررسی های رادیولوژیک و درمان دارویی ممکن است خطر آسیب به جنین را به همراه داشته باشد، اما هرگز نباید از انجام آزمایش ها و درمان های لازم در زن باردار اجتناب شود.  101. لوله گذاری در زن باردار بدحال ممکن است به دلیل ادم و شکنندگی راه هوایی و همچنین اشباع سریع اکسیژن با وجود پیش اکسیژناسیون بهینه بسیار مشکل باشد.  102. تب ممکن است تنها علامت عفونت جدی در بیماران انکولوژیک مبتلا به نوتروپنی باشد.  بیماران با تعداد نوتروفیل مطلق کم توانایی ایجاد پاسخ التهابی مناسب را ندارند.  به عنوان مثال، بیماران مبتلا به فاجعه داخل شکمی ممکن است از نظر بالینی پریتونیت نداشته باشند.  اریتم، تورم یا حساسیت ممکن است در بیماران مبتلا به عفونت بافت نرم وجود نداشته باشد.  رادیوگرافی قفسه سینه ممکن است در بیماران مبتلا به پنومونی بدون ارتشاح باشد.  103. بیماران مبتلا به سرطان ترومبوآمبولی وریدی چهار برابر افزایش می یابد.  خطر ابتلا به آنها در صورت داشتن کاتترهای عروقی ساکن، شیمی درمانی، جراحی های اخیر یا زمانی که بی حرکت هستند، بیشتر می شود.  104. برای پزشکانی که بیماران را در بخش مراقبت های ویژه و پس از بیماری بحرانی درمان می کنند، مهم است که تشخیص دهند که زندگی برای اکثر بازماندگان بیماری بحرانی به حالت عادی باز نمی گردد.  105. اختلالات در حوزه‌های سلامت جسمی، شناختی و روانی ممکن است ماه‌ها یا حتی سال‌ها پس از بیماری بحرانی بر بیماران و خانواده‌ها فشار وارد کند.  106. تشخیص سپسیس شامل جمعیت بیماران ناهمگنی است که تاکنون با رویکرد "یک اندازه مناسب همه" و با عدم موفقیت قابل توجه درمان شده اند.  استفاده از ابزارهای فن‌آوری مدرن و «داده‌های بزرگ» باید امکان طبقه‌بندی بیولوژیکی دقیق‌تری را از زیر گروه‌های مختلف بیماران مبتلا به سپسیس فراهم کند و راه را برای درمان‌های منطقی هموار کند.