کنتراندیکاسیون آتل

استفاده از آتل در موارد زیر توصیه نمی‌شود یا نیازمند احتیاط و بررسی دقیق‌تر توسط پزشک است: 

 

 

شکستگی باز (Open Fracture): در شکستگی باز، استخوان از پوست بیرون زده است. در این حالت، اولویت اصلی کنترل خونریزی و جلوگیری از عفونت است و قرار دادن آتل ممکن است به بافت‌های آسیب دیده بیشتر آسیب برساند. باید توسط پزشک متخصص درمان شود و ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. 

 

 

شکستگی‌های همراه با آسیب‌های عصبی یا عروقی: اگر شکستگی با آسیب به اعصاب یا رگ‌های خونی همراه باشد، استفاده از آتل می‌تواند به این بافت‌ها آسیب بیشتری وارد کند. اولویت در این موارد، بررسی و درمان آسیب‌های عصبی و عروقی است. 

 

 

وجود زخم‌های باز یا عفونت در محل شکستگی یا در رفتگی: در این شرایط، قرار دادن آتل ممکن است عفونت را گسترش دهد. باید ابتدا زخم‌ها تمیز و درمان شوند. 

 

 

شکستگی‌های خاص ستون فقرات: برخی از شکستگی‌های ستون فقرات، به خصوص در ناحیه گردن، نیاز به بیحرکتی کامل و تخصصی دارند که با آتل‌های معمولی امکان‌پذیر نیست. این موارد باید توسط متخصص ارتوپد و با استفاده از تجهیزات ویژه مانند گردنبند طبی یا تخته‌ی ستون فقرات بیحرکت شوند. 

 

 

درد شدید و غیر قابل کنترل: اگر درد بیمار به حدی شدید است که تحمل آتل گذاری را ندارد، باید ابتدا درد کنترل شود. 

 

 

سوء ظن به وجود آسیب‌های دیگر: اگر پزشک به وجود آسیب‌های دیگر در ناحیه آسیب دیده یا نقاط دیگر بدن شک داشته باشد، ممکن است قبل از آتل گذاری، نیاز به انجام بررسی‌های تشخیصی دقیق تر وجود داشته باشد. 

 

 

مهم: این لیست جامع نیست و در هر مورد خاص، پزشک یا متخصص اورژانس باید تصمیم بگیرد که آیا استفاده از آتل مناسب است یا خیر. استفاده‌ی نادرست از آتل می‌تواند به آسیب‌های بیشتر منجر شود. در صورت بروز شکستگی یا دررفتگی، باید به پزشک یا مراکز درمانی مراجعه شود.